In Utrecht werd op 14 januari de jaarlijkse ontmoetingsdag gehouden van de Diocesane Gebedskring om Roepingen. Sluitstuk van de dag was de première van de film ‘Hier ben ik’ (32 minuten). Daarin vertellen drie priesters van het Aartsbisdom Utrecht over hun roeping en wat het betekent om juist in deze tijd parochiepriester te zijn.

De drie priesters (Jurgen Jansen, Gauthier de Bekker en Mauricio Meneses) worden in deze film gevolgd tijdens hun werk en daarbuiten en gaan in op vragen als: Hoe hebben ze hun roeping ervaren? Hoe is het om te studeren aan de priesteropleiding? Hoe belangrijk is het gebed in hun leven? Welke steun hebben ze aan hun collega’s? Hoe ontspannen ze zich? Welke uitdagingen zien ze? En wat zeggen ze tegen iemand die een priesterroeping heeft?

Het idee voor de video ontstond in de Diocesane Roepingenraad, die ook de ontmoetingsdag organiseerde. Rector Kuipers van het Ariënsinstituut is voorzitter van de Roepingenraad. Hij licht toe: “Het doel van de film is om te laten zien wat het betekent om in deze tijd parochiepriester te zijn in het aartsbisdom. Tegenwoordig weet lang niet iedereen wat een priester allemaal doet als hij niet de Eucharistie viert. De video kan gebruikt worden tijdens parochiebijeenkomsten, bijvoorbeeld over roepingen. We willen met deze video vooral de vreugde van het priesterschap in beeld brengen, juist in een tijd waarin het priesterschap geen voor de hand liggende levenskeuze meer is. De Kerk in Nederland krimpt, maar deze drie priesters laten in woord en beeld zien dat ze de toekomst positief zien.”

Zo zegt Jurgen Jansen over zijn priesterleven: “De agenda staat relatief vol en geen dag is hetzelfde. Het is soms intensief, en tegelijkertijd als ik ‘s avonds naar huis rijd: het is mijn geluk.” Gauthier de Bekker vertelt dat hij de meeste vreugde haalt uit het gegeven “dat we als priester zo nabij mogen zijn op kwetsbare momenten in het leven, dat we het leven en het geloof met mensen mogen delen.” Mauricio Meneses voegt daaraan toe: “Laten we het priesterschap aan de jongeren presenteren als iets dat hen dichtbij de mensen brengt. Het is fantastisch hoe wij iets voor de samenleving kunnen betekenen.”

De titel van de film ‘Hier ben ik’ verwijst naar de beschikbaarheid van de priesters en verwijst naar het moment in de wijdingsplechtigheid waarin de wijdeling gevraagd wordt naar voren te komen en antwoordt: “Ja, hier ben ik.”

De ontmoetingsdag van de Gebedskring op 14 januari startte met een Eucharistieviering in de St. Catharinakathedraal met als hoofdcelebrant kardinaal Eijk. In zijn preek stond kardinaal Eijk naar aanleiding van een gedeelte uit het Marcusevangelie stil bij verrassingen. Zo is het een verrassing dat Jezus Levi, de apostel en evangelist Matteüs, tot het apostelambt roept. Hij is immers tollenaar – “een belastingambtenaar in dienst van koning Herodes Antipas, een Marionettenkoning in dienst van de Romeinen.” Een andere verrassing is dat deze Levi zonder aarzelen gehoor geeft aan de roepstem van Jezus.
God bereidt ons ook in onze tijd verrassingen, aldus kardinaal Eijk: “Af en toe wordt heel onverwacht ons gebed om roepingen beantwoord. En het verrassende zit hem nu niet in het feit dat onze seminaristen, voordat zij met hun priesteropleiding begonnen, evenals Levi bedenkelijke figuren waren. Het verrassende zit hem in het feit dat ondanks dat in onze samenleving nog maar zo weinigen Gods stem horen, laat staan ernaar luisteren, er toch enkelingen zijn die Gods stem in hun innerlijk vernemen en er gehoor aan geven door Hem als priester, diaken of religieus te volgen. De Heilige Geest werkt nog steeds. Ook in onze tijd. Hij maakt jonge mensen bewust van hun roeping.”

Na de Mis verplaatste het gezelschap zich naar het Ariënsinstituut. Rector Kuipers sprak een welkomstwoord en benadrukte dat “roepingen tot het priesterschap, het diaconaat en het religieuze leven voor de Kerk van levensbelang zijn. We kunnen niet zonder priesters die ons voorgaan in de Eucharistie en de andere sacramenten. Die Christus present stellen in de wereld van vandaag. We kunnen ook niet zonder diakens die Jezus als de Dienaar present stellen en de menslievende God een gezicht geven. Maar we kunnen ook niet zonder mensen die hun leven toewijden aan God en zo in deze wereld getuige zijn van die andere wereld, die wereld van God.”
Het is dus belangrijk aandacht te vragen voor een leven als priester, diaken of religieus. Kuipers: “Als roepingenraad doen we dat bijvoorbeeld met Roepingenzondag in het voorjaar of de Nationale Roepingenweek die sinds enkele jaren begin november georganiseerd wordt. Ook is er een kloosterweekend voor mensen die nadenken over hun roeping in het leven en zijn we zoveel mogelijk aanwezig op plaatsen waar jonge mensen samenkomen, bijvoorbeeld bij de bisdombedevaart naar Lourdes of de Wereldjongerendagen in Lissabon.”

Na de lunch hield kardinaal Eijk een lezing, waarin hij een aantal recente vruchten van het gebed om roepingen noemde: “Mede dankzij uw gebed heeft ons kleine seminarie, het Ariënsinstituut, nu een bescheiden aantal studenten van vier bisdommen, te weten het Aartsbisdom Utrecht en de bisdommen Den Bosch, Groningen-Leeuwarden en Rotterdam. Daarnaast werpen onze opleidingen – eveneens verzorgd door het Ariënsinstituut – voor de vorming van vrijwilligers tot permanent diaken, catecheet of diaconaal assistent hun eerste vruchten af. Deze medewerkers vormen een kring van gevormde medewerkers in onze parochies rond de priester, waar hij grote behoefte aan heeft.”
Recent wijdde kardinaal Eijk een hoogleraar diergeneeskunde tot diaken “en ook uw gebed om roepingen tot het religieuze leven is verhoord,” zo memoreerde kardinaal Eijk. “Op 16 november mocht ik in de Verrijzeniskerk in Wageningen hoofdcelebrant zijn in een pontificale Eucharistieviering waarin een jonge vrouw van begin twintig haar tijdelijke geloften aflegde. Het betrof zuster Maria Verzegelde Bron Klaassen, een lid van de congregatie van de Dienaressen van de Heer en de maagd van Matarà, in de volksmond beter bekend als de blauwe zusters. Deze zuster treedt in in een van de monastieke kloosters van haar congregatie in Italië. U zult misschien zeggen: dan is zij weg uit het mooie Aartsbisdom Utrecht. Maar afstanden zeggen in het Rijk Gods niets. En we zijn tenslotte een wereldkerk. Ook vanuit Italië zal zij met vrucht voor ons bidden.”
“Ik noem u deze diakenwijding en het afleggen van de tijdelijke geloften door een Dienares van Jezus en de Maagd van Matarà, om u een idee te geven van de roepingen die de Heer aan ons geeft. En die mede de vrucht zijn van al uw gebeden. Jezus zegt in het Evangelie volgens Johannes: ‘Slaat uw ogen op en kijkt naar de velden; ze staan wit, rijp voor de oogst.’ Daarmee wil Jezus zeggen dat er talrijke mensen zijn die voor Hem gewonnen kunnen worden. Dat geldt ook voor onze tijd, ook al lijkt het daar het op het eerste gezicht niet op.”